آیا برای حضور هوشیارانه در لحظه، لازم است که جدی باشم و هر کاری نکنم ؟!
سوال شده بود که آیا یک فرد که هوشیاری خود را رشد داده، رفتارهایش تماما جدی و سر و سنگین است ؟! اصلا آیا چنین فردی لبخند هم میزند یا با همه جدی است !؟
حضور در لحظه و جدی بودن
خیلی های این تصور دارند که هر چقدر یک فرد رشد کند، هوشیار تر شود و حضورش در لحظه بیشتر شود، جدی تر هم باید بشود و کمتر شوخی کند و فقط یک جا نشسته و به در و دیوار بنگرد ! اما حقیقت این است که این تصور، خود خلاف هوشیاری است.
در حقیقت زمانیکه شما هوشیاری خود را افزایش میدهید، هیچ باید و نبایدی، در حضورتان در لحظه تداخل ایجاد نکرده و انرژی های درونی شما، به راحتی به جهان بیرون و ارتباطات بیرونیتان می آید و چیزی انرژیها و احساسات درونی شما را مسدود نمیسازد. زیرا با افزایش هوشیاری، شما حس یکی بودن با تمام جهان را دارید، بنابراین در مورد جدی بودن یا شوخ بودن نیز، هیچ باید و نبایدی در ذهنتان وجود ندارد، که اگر باید و نبایدی وجود داشته باشد، شما باید اول از همه، از درون درگیر فکر و قضاوتهایی شده باشید که خود این مورد، مخالف با حضور کامل و بدون فکر، در لحظه است.
حضور در لحظه در حقیقت باعث این خواهد شد که اگر هم قرار است جدیتی وجود داشته باشد، بر اساس یک انرژی عمیق تر و ناب تر ایجاد شود (و نه مثلا به خاطر حرف دیگران یا از ترس قضاوت دیگران یا ترس از به خطر افتادن شخصیتتان !…). بر این اساس، میبینید که افزایش هوشیاری و افزایش میزان حضور در لحظه، ارتباط شما با دیگران را گرم تر میسازد، به شکلی که همزمان با داشتن اوج صلاحیت، شما اتفاقا طنز و نمایش راحت احساسات درونی خود با دیگران را نیز بیشتر خواهید داشت.