تجربه درونی بینظیری داشتم که آنرا از دست دادم و دیگر نتوانستم به آن برسم
یکی از تجربیات مشترکی که برخی افراد در مسیر رشد(در سطوح بالا) پیدا میکنند این است که میگویند زمانی تجربه بسیار خاص و وضعیت بسیار غیر قابل وصفی از هوشیاری و آگاهی را داشتم ولی از زمانی به بعد(مثلا از فلان رویداد به بعد)، آنرا از دست دادم و هرچقدر تلاش میکنم دیگر آن حس و حال و آگاهی و هوشیاری، برنمیگردد. در این مقاله درباره این موضوع صحبت خواهیم کرد.
هوشیاری از دست رفتنی نیست، آنچه از دست میرود، هوشیاری نبوده است !
اولین موضوعی که باید بدانید این است که هوشیاری چیزی نیست که از دست شما برود ! این احساسات و ساخته های ذهنی هستند که می آیند و میروند و تغییر میکنند. چیزی که از دست میرود و زمانی بوده و اکنون نیست، هوشیاری نیست ! بلکه ساخته های ذهنی است. هوشیاری تنها ثابت غیر قابل انکاری است که در تمام عمر شما، و در مقابل چشمانتان وجود دارد. در حقیقت هوشیاری خالص(خدا) چیزی است که عمق و حقیقت وجود شماست و جز آن وجود ندارد و همه آنچه میبینید و همین “بودن و حضور در این لحظه”، توهماتی فانی است که از همان حقیقت محض(که در اصل خودِ ذاتِ شماست) ساخته شده و میشود و خواهد شد(دقت کنید که کلمه توهم با بار منفی به کار برده نمیشود بلکه ظواهر این جهان نیز بسیار قابل احترام است، ولی در مقایسه با حقیقت محض یعنی هوشیاری، از کلمه توهم استفاده میشود).
نکته بعدی این است که تجاربی مانند تجربه مستقیم خدایی شدن، عشق بینهایت به همه مخلوقات و هر چیز و هرکس، و یا هر تجربه مشابه دیگر، نباید به دست هویت دروغین بیفتند. در واقع چیزی که باعث میشود افراد پس از مدتی همین تجارب را از دست دهند، چیزی جز خودشان(یعنی همین هویت دروغینی که فکر میکند زمانی چیزی داشت ولی اکنون چیزی را از دست داده) نیست. همانطور که از افراد مختلفی در طول تاریخ میتوانید این موضوع را بشنوید، مانعی جز خودتان برای دیدن این حقیقت واضح که در همین لحظه در “حضور و بودن” شما نهفته، وجود ندارد ! این شما هستید که حتی بودن در وضعیت های ارزشمند و خاص هوشیاری را جز هویت دروغین خود کرده اید و در نتیجه اکنون حس حسرت دارید که چیزی را از دست داده اید. وگرنه اگر منِ دروغین شما کنار رود و تحلیل و افکار را دوباره ساکت کنید و فقط در یک حضور قوی در همین لحظه حاضر شوید، میتوانید مستقیما تجربه کنید که ذاتا چیزی جز همانچه که فکر میکنید گم اش کرده اید، وجود نداشته، ندارد و نخواهد داشت ! بنابر این اینکه جوش بزنید یا غصه بخورید، واقعا ارتباطی به شما ندارد بلکه فقط هویت دروغین یا همان Ego شماست که اثر خود را در سطوح بالای هوشیاری نیز گذاشته است و همه جا وارد عمل میشود و حس حسرت از دست دادن را به شما میدهد !